اختلال شخصیت خودشیفته چیست؟

به گزارش مجله سرگرمی، انگیزه - روانشناسی - آیا شما در یک رابطه خسته کننده با فردی هستید که انتظار توجه دائمی و تحسین و تشویق را دارد، اما به نظر نمی رسد قادر به در نظر دریافت نیازها و احساسات شما باشد؟ کسی که فکر می کند بهتر از هر فرد دیگری است و باید بر این اساس با او رفتار شود؟ اگر چنین است، ممکن است با یک نارسیست (خودشیفته) در ارتباط باشید. در این مقاله از انگیزه قصد داریم آنچه را که لازم است در خصوص اختلال شخصیت خودشیفته (NPD) توضیح دهیم؛ در این صورت قادر خواهید بود نارسیست ها را در زندگی خود شناسایی کنید، در برابر نقشه تهاجمی آن ها از خودتان محافظت کنید و مرزهای سالم تری را ایجاد نمایید.

اختلال شخصیت خودشیفته چیست؟

اختلال شخصیت خودشیفته چیست؟

کلمه نارسیسم اغلب برای توصیف فردی استفاده می شود که بیش از حد مغرور یا کامل به نظر می رسد؛ اما از نظر روانشناسی، نارسیسم به معنای خودشیفتگی نیست. معنای دقیق این کلمه این است که افراد مبتلابه اختلال شخصیت خودشیفته، عاشق تصویر ایده آل و پرآب وتابی از خودشان هستند؛ زیرا چنین تصاویری موجب می شود از احساسات عمیق نا امن اجتناب کنند. آن ها با تکیه بر توهمات خود، کارهای عجیب بسکمک انجام می دهند و این همان جایی است که نگرش ها و رفتارهای ناکارآمد وارد می شوند.

اختلال شخصیت خودشیفته (NPD) شامل خود گرایی، تفکر و رفتار متکبرانه، عدم همدلی و توجه به دیگران و نیاز بیش از حد به تحسین می باشد. دیگران، اغلب افراد مبتلا به NPD را اشخاصی از خود راضی، خودخواه و متکبر می دانند.

افراد مبتلا به اختلال شخصیت نارسیستی در برابر تغییر رفتار خود حتی زمانی که به مشکل بر می خورند بسیار مقاومت می کنند. آن ها تمایل دارند دیگران را مقصر بدانند. علاوه بر این، آن ها بسیار حساس هستند و نسبت به کوچک ترین انتقاد و یا اختلاف نظری به شدت واکنش نشان می دهند.

نشانه ها و علائم اختلال شخصیت خودشیفته

احساس تملک؟ تحقیر دیگران؟ این ها از علائم کلاسیک اختلال شخصیت خودشیفته هستند. آیا فردی را می شناسید که معتقد است تنها مسیری که او می رود درست است و تمام مسیرهای دیگر اشتباه هستند؟ آیا او دچار سردرگمی و عدم همدلی بوده و تصور می کند بسیار مهم است؟ در این صورت ممکن است از NPD رنج ببرد.

در زیر برخی از علائم اختلال شخصیت نارسیستی آورده شده است:

  • زندگی در دنیای خیالی؛ از آنجایی که واقعیت از تصورات اغراق آمیز آن ها حمایت نمی کند، نارسیست ها در دنیایی فانتزی و خیالی زندگی می کنند که ناشی از خود باوری و تفکرات جادویی است.
  • خودبزرگ بینی؛ خود بزرگ بینی مشخصه اصلی افراد مبتلابه NPD است. خود بزرگ بینی را می توان حس رجحان بر دیگران تعریف کرد. نارسیست ها معتقدند آن ها منحصر به فرد و خاص هستند و تنها افراد خاص دیگری می توانند آن ها را درک کنند. آن ها خواهان ارتباط و معاشرت با افراد با موقعیت بالا هستند.

نارسیست ها همچنین معتقدند آن ها بهتر از هر فرد دیگری هستند و انتظار دارند این چنین به رسمیت شناخته شوند. آن ها اغلب در مورد دستاوردها و استعدادهایشان اغراق کرده یا کاملاً دروغ می گویند و زمانی که در مورد کار یا روابطشان صحبت می کنند، تمام چیزی که می شنوید این است که چقدر مشارکتی و چقدر عالی هستند و افرادی که در زندگی آن ها هستند چقدر خوش شانس اند.

  • نیاز به تحسین و تمجید مداوم
  • بی عاطفه و بی احساس بودن
  • احساس تکبر و غرور
  • پاسخ به انتقاد با خشم و تحقیر
  • احساس رجحان بر دیگران
  • اغراق در مورد استعدادها و دستاوردها
  • حسادت بر دیگران و باور غلطی که دیگران به او حسادت می کنند.
  • انتظار دارد دیگران توجه ویژه ای به او داشته باشند.
  • معتقد است همه باید مطابق خواسته های او عمل کنند.
  • سوءاستفاده از دیگران برای پیشرفت در زندگی

بیشتر افراد عادی در ابتدا جذب افراد مبتلابه اختلال شخصیت خودشیفته می شوند. آن ها ممکن است جذب اعتماد به نفس، باور و هیجانی شوند که فرد مبتلابه NPD دارد. با این حال، زمانی که او را عمیق تر می شناسند، ممکن است شروع به از بین بردن صفات خوبی کنند که در ابتدا جذبش شده بودند.

علت اختلال شخصیت خودشیفته چیست و چگونه تشخیص داده می شود؟

علت مشخصی برای اختلال شخصیت خودشیفته وجود ندارد؛ اما محققان بر این باورند که عوامل وراثتی و اکتسابی نقش مهمی را ایفا می کنند. افراد مبتلا به اختلال شخصیت نارسیستی، ماده خاکستری کمتری در اینسولار قدامی چپ (نیمکره چپ مغز) دارند، بخشی از مغز که مرتبط با همدلی، احساسات، رحم و شفقت و عملکرد شناختی است.

بسکمک از مشخصه های اختلال شخصیت نارسیستی در مراحل طبیعی رشد رخ می دهد. دانشمندان بر این باورند که شروع کامل اختلال شخصیت نارسیستی ممکن است زمانی رخ دهد که تعامل بین فردی در طول این مراحل درگیر است. نمونه هایی از انواع محیط های منفی یا مخرب بین فردی که با مراحل تکاملی ارتباط برقرار می کنند عبارت اند از:

  • متولد شدن با خلق وخوی بسیار حساس
  • یادگیری رفتار مداخله ای از والدین یا همسالان
  • بیش ازحد تشویق و تنبیه شدن در برابر رفتارهای خوب و بد
  • رنج بردن از سو استفاده شدید در دوران کودکی
  • دادن بهای بیش ازحد به او توسط والدین، همسالان یا اعضای خانواده
  • بیش ازحد تحسین شدن توسط والدین یا دیگران به خاطر ظاهر یا توانایی هایش

اگر با توجه به موارد بالا، از علائم اختلال شخصیت خودشیفته رنج می برید، نخستین قدم این است که ارزیابی شوید. پزشک ارزیابی اولیه سلامت را انجام خواهد داد و ممکن است برای اطمینان از اینکه بیماری جسمی موجب ایجاد علائم نشده است، معاینه فیزیکی را نیز انجام دهد.

اگر علت دیگری یافت نشد، پزشک ممکن است شما را نزد روان پزشک یا روانشناس بفرستد. آن ها با شما صحبت خواهند کرد و برای آگاهی از سابقه و شدت علائم، سؤالاتی را از شما خواهند پرسید. گاهی اوقات ممکن است تشخیص اختلال شخصیت نارسیستی هفته ها یا ماه ها طول بکشد. تشخیص اولین قدم به سوی سلامتی است. پزشک برای کمک به شما در جهت بهبودی، درمان و حمایت را توصیه می کند.

گزینه های درمان اختلال شخصیت خودشیفته

بیشتر بیماری ها با دارو درمانی خوب می شوند؛ اما در بیماری NPD به دارو نیازی نیست. اگر دارو تجویز شود، برای درمان علائم اختلالات مشترکی خواهد بود که ممکن است وجود داشته باشد.

اصلی ترین گزینه درمان اختلال شخصیت نارسیستی روان درمانی است. روان درمانی که مشاوره درمانی نیز نامیده می شود، نوعی درمان طولانی مدت و فشرده است که در یادگیری نحوه ارتباط بهتر با دیگران، داشتن درک بهتر از احساسات خود و تشویق روابط بین فردی کارآمدتر به شما کمک می کند.

همکاری درمانگر و بیمار با هم سبب شناسایی نگرش ها و رفتارهایی می شود که باعث ایجاد استرس، کشمکش و نارضایتی در زندگی بیمار شده اند. همان طور که بهبودی در حال پیشرفت است، درمانگران بیماران مبتلابه NPD را تشویق می کنند برای به حداقل رساندن علائم نارسیستی خود، اقدامات سازنده ای (مشاوره و راهنمایی هایی عملی که می تواند به آن ها کمک کند) انجام دهند.

درمانگرانی که با بیماران نارسیستی کار می کنند، باید تلاش کنند فضایی ایجاد کنند که در آن نگرش های قضاوتی حذف شده و به شدت بر راه حل گرایی تمرکز شود. این موضوع مهمی است، زیرا رویکرد مثبت در درمان می تواند باعث به وجود آمدن حس اعتماد و در نتیجه، مشارکت در گفتگویی مؤثرتر بین درمانگر و بیمار شود. برنامه های درمانی که اغلب برای بیماران مبتلا به اختلال شخصیت خودشیفته پیشنهاد می شود عبارت اند از:

1. درمان رفتاری شناختی (CBT)

طی جلسات CBT، افرادی که از اختلال شخصیت نارسیستی رنج می برند یاد می گیرند تفکرات تحریف شده و اغراق آمیز خود را با ایده های مثبت و واقع گرایانه جایگزین کنند.

2. درمان روان شناختی

طی جلسات درمان روان شناختی، بیماران مبتلابه NPD، برای ارزیابی اثرات روابط مشکوک در زندگی خود و برای بررسی فرضیه های ناخودآگاه در مورد خودشان و دیگران که از نگرش های نارسیستی پشتیبانی می کند، عمق تجارب گذشته خود را ژرف یابی می کنند.

3. درمان خانوادگی

رفتار نارسیست ها خانواده ها را نیز تحت تأثیر قرار می دهد و درگیر کردن عزیزان در فرایند بهبود و درمان به افراد مبتلابه NPD کمک می کند تا درک درستی از رفتار بی ثبات و خودگرایانه خود داشته باشند.

از آنجا که افراد مبتلا به اختلال شخصیت خودشیفته همانند افراد مبتلا به اختلال شخصیت نمایشی، اغلب در برابر درمان مقاومت می کنند، به خصوص در مراحل اولیه، متخصصان بهداشت روان باید برای متقاعد کردنشان بسیار تلاش کنند. افراد مبتلابه NPD به راحتی با درمانگران همکاری نمی کنند، اما اگر می خواهند خوب شوند، این همان چیزی است که باید یاد بگیرند.

آیا تا به امروز این بیماری را در خودتان یا اطرافیانتان مشاهده کرده اید؟ چگونه با این بیماری مقابله کرده اید؟ تجربیات خود را در بخش نظرات با ما و سایر مخاطبین انگیزه به اشتراک بگذارید.

برگرفته از: psycom

استدیو مرینا: استدیو مرینا، مجله خبری صنایع هنری، گردشگری، ورزشی و عملی

مجله فوتبال دوستان: مجله فوتبال دوستان، وبلاگ خبری و تفسیری فوتبالیستها

مجله آراد: مجله آراد | مجله تفریحی، سرگرمی و مسافرتی

منبع: مجله انگیزه
انتشار: 15 شهریور 1400 بروزرسانی: 15 شهریور 1400 گردآورنده: kurdeblog.ir شناسه مطلب: 109431

به "اختلال شخصیت خودشیفته چیست؟" امتیاز دهید

امتیاز دهید:

دیدگاه های مرتبط با "اختلال شخصیت خودشیفته چیست؟"

* نظرتان را در مورد این مقاله با ما درمیان بگذارید